Cashewnoten zijn deel van het fruit van de tropische boom Anacardium occidentale (vanwege de hartvormige vrucht), die afkomstig is uit Vietnam. In culinaire zin zijn cashews noten, maar in botanische zin zijn ze een zaad. De “noot” hangt onder de cashew appel, een pseudo-fruit die gevormd wordt uit de steel van de bloem. Het is een grote sappige appelachtige vrucht, die zeer rijk is aan vitamine C (vijf keer zoveel als een sinaasappel).

Macadamia’s zijn de noten van de macadamiabomen. Ze worden ook wel de “fijnste noten ter wereld” genoemd. Er zijn ongeveer negen soorten van het geslacht Proteaceae, waarvan slechts 2 eetbare soorten (Macademia integrifolia en Macademia tetraphylla). Het gewas vindt zijn oorsprong in Australië, maar wordt tegenwoordig ook in andere landen geteeld. De noot is nog relatief onbekend in ons land, maar ook in vele delen van het Verre Oosten, de Verenigde Staten, Latijns-Amerika en Afrika is de macadamia nog vrijwel onbekend. Slechts 1% van de wereldconsumptie van noten betreft de macadamia noot. Ze worden rauw of geroosterd gegeten, en er wordt ook een heerlijke slaolie van gemaakt. Ze worden gekenmerkt door hun knapperige textuur, delicate smaak, veelzijdig gebruik en lange houdbaarheid.

Omdat de dop van de macadamia noot keihard is en bovendien gevoelig is voor de schimmel, worden macadamia’s hoofdzakelijk gepeld, ontvliest en geroosterd verkocht. De voordelen die macadamia noten kunnen bieden voor de gezondheid zijn een gezond hart en bloedvaten, het tegengaan van veroudering en het verlagen van het cholesterolgehalte. Ze helpen bij het voorkomen en verlichten van diabetes en bieden ze bescherming tegen kanker. Ook zorgen deze noten voor sterke botten en tanden en helpen ze je om op je ideale gewicht te blijven.

Paranoten, ook wel Braziliaanse noten of Amazonianoten genoemd, zijn de zaden van de paranotenboom Bertholletia Excelsa, een gigantische boom die in de regenwouden van de Amazone in Zuid-Amerika groeit. De vruchten van deze boom hebben een extreem harde houtachtige bolster die bijna niet zonder voorbewerking of machines te kraken is. Daaronder bevindt de vrucht zich in een harde, driekantige zaad dop. Hoewel ze noten worden genoemd, beschouwen botanici ze officieel als zaden. Ze hebben een wat aardse, maar rijke en romige smaak, de textuur is vergelijkbaar met die van de kokosnoot. De hoge concentratie van selenium maakt deze noot tot een van de gezondste die er zijn, al moet je er niet te veel van eten: aanbevolen wordt om maximaal 5 à 6 per dag aan te houden. Selenium is een belangrijke antioxidant, net zoals vitamine E. Paranoten hebben ook een hoog fosforgehalte. Fosfor zorgt ervoor dat tanden en botten sterk blijven.

Pecannoten, ook wel hickorynoten genoemd, zijn de eetbare noten van de boom Carya illinoinensis.  Ze zijn familie van de walnoten, wat met name goed te zien is als ze gepeld zijn. Ze smaken ook grotendeels hetzelfde als walnoten, met hun rijke, boterachtige smaak en kenmerkende zoete geur die vooral te danken is aan de gezonde oliën die ze bevatten. Ze hebben echter een gladde vlekkerige dop, in tegenstelling tot die van de walnoten, die geribbeld is. Andere verschillen tussen deze twee noten zijn dat de pecannoten een grotere vrucht in de dop heeft, en dat de inwendige wanden tussen de beide helften iets dunner zijn dan bij de walnoot. Ook splijt de schil in vieren in plaats van in tweeën. Ze kunnen rauw en geroosterd gegeten worden.

De voordelen die pecannoten kunnen bieden voor de gezondheid zijn een gezond hart en verlichting van en een verlaagd risico op diabetes (suikerziekte). Ze helpen bij het op gewicht blijven en verlagen het risico op kanker. Ook beschermen ze vitale organen tegen de giftige effecten van chemotherapie en verlagen ze de kans op galstenen.

Pinda’s zijn de peulzaden van de pindaplant, en zijn dus botanisch gezien eigenlijk geen noten, maar peulvruchten. Toch worden ze vaak als noten beschouwd, omdat ze op een vergelijkbare wijze worden gegeten. Er zijn verschillende pinda rassen, die allemaal eetbaar zijn.

De pindaplant is een eenjarige plant waarvan de peulvrucht onder de grond rijpt en ontkiemt. Van oorsprong komt de pindaplant uit Zuid-Amerika, en de Spaanse handelsreizigers zouden deze over de hele wereld verspreid hebben. Pinda’s zitten in een bruin vliesje in een zachte schil en zijn niet heel lang te bewaren, omdat ze veel vetter dan de zaden van andere peulvruchten, en dit vet zorgt ervoor dat ze snel ranzig worden. Ze worden meestal na het pellen en blancheren gebrand en gezouten, om te worden gegeten als snack, maar ze kunnen ook een heerlijke smaak toevoegen aan gerechten, waarvan de pindakaas, satésaus en de pindasoep misschien wel de bekendste zijn.

Er zijn meer mensen gevoelig voor pinda’s dan voor andere noten, en een pinda-allergie komt veel vaker voor dan een notenallergie.

Pistachenoten zijn de pitten van de vrucht van de boom Pistacia vera. Ze zijn ook bekend als de “lachende noot” of de “blije noot” omdat hun half openstaande schil op een lachende mond lijkt. Ze zijn herkenbaar vanwege hun karakteristieke groene kleur, niet alleen aan de buitenkant, maar ook de binnenkant. Hoe dieper groen de kleur, hoe duurder, want lekkerder de noot. Door sommigen worden ze beschouwd als de oudste eetbare noten op aarde, en ze behoren tot dezelfde familie als de cashewnoten. Ze hebben een frisse heerlijke smaak en zijn een geheel natuurlijke en gezonde snack, die de maag vult, maar niet erg vet is. Het leuke van pistaches is dat je nog een beetje moeite moet doen voordat je ze kunt eten. Het “kraken” van de openstaande helften is een ontspannende bezigheid met een heerlijke beloning!

Walnoten, ook wel “natte noten” genoemd, zijn de eetbare noten van de boom Juglans regia. Er zijn veel verschillende soorten, waarvan de Engelse walnoot en de Amerikaanse Zwarte walnoot het bekendste zijn. De noten van alle soorten zijn eetbaar, en ze voegen een smaakvolle crunch toe aan gerechten. De noot bestaat uit twee gedeeltelijk aan elkaar hechtende, hersenvormige helften die gebroken wit van kleur zijn, en bedekt met een dun, lichtbruin vliesje. Verse walnoten drogen snel uit en zijn maar korte tijd houdbaar, koop ze dus het liefste in de dop, of gedroogd. Na het kraken en pellen moet van de verse noten ook de iets bittere bruine vliesjes verwijderd worden. Het witte vruchtvlees van deze verse noten heeft een zachte, licht zoetige smaak en wordt door liefhebbers als een delicatesse beschouwd. Bij de gedroogde noten is het vliesje al veel minder bitter en kan het meegegeten worden.

De voordelen die walnoten kunnen bieden voor de gezondheid zijn een gezond hart, verlaging van het slechte cholesterolgehalte in het lichaam, verlichting van en een verlaagd risico op diabetes (suikerziekte) en hulp bij het op gewicht blijven. Aan walnoten worden ook kanker vertragende eigenschappen toegedicht. Ze zorgen voor sterkere botten, verbeteren het metabolisme en hebben ontstekingsremmende eigenschappen. Daarnaast zorgen ze voor een goede nachtrust, kunnen ze je stemming verlichten en verbeteren ze de spermakwaliteit bij mannen.